Rendemento termodinámico: unha aplicación en economía?

O rendemento termodinámico ten un esquema ben coñecido, que se pode especificar como se fai aquí á beira: Dende unha fonte de calor (ou foco) a temperatura T1>T2 subminístraselle un calor Q1 (proporcional a T1) á máquina térmica, que distribúe esa enerxía recibida en traballo aproveitado (que sae do sistema de fonte e sumidoiro enerxético) e calor Q2, cedido ó foco frío ou sumidoiro (e proporcional á súa temperatura T2).
Deste xeito, o rendemento é (T1-T2)/T1, co que se queremos aumentar o rendemento dunha determinada máquina debemos aumentar T1 ou diminuír T2. Se derivamos a expresión do rendemento respecto a T1 obtemos que o rendemento varía ó variar T1 de xeito proporcional a T2/T1 = Q2/Q1; se a derivamos respecto a T2 obtemos que o rendemento varía ó variar T2 de xeito proporcional a 1/T1, equivalente a dicir que o rendemento aumenta relativamente máis canto menor sexa a temperatura máis alta (é dicir, o nivel de ingresos por vendas ou servizos). O primeiro caso significa darlle máis enerxía ó sistema, mentras o segundo significa retirar menos enerxía del; en calquera dos dous casos, o resultado é que queda máis traballo resultante. De xeito equivalente, o primeiro caso significa máis ingresos e o segundo, menos gastos, quedano en ambos máis lucro resultante.
Vexamos o sistema de relacións entre magnitudes físicas e parámetros económicos:
Sexa o calor Q1, a enerxía cedida polo foco quente, relacionado co entrante de cartos da actividade económica que sexa. E Q2, a enerxía cedida ó foco frío, relacionado cos cartos empregados en subministros e salarios. A diferenza entre ambos, o traballo en física, sería o lucro en economía. En ambos casos, a máquina (ou a actividade económica, representada por unha empresa) téntase facer o máis rendible posible.
Que xeitos hai de facelo? Pois aumentar a enerxía recibida, o calor do foco quente, ou sexa as vendas (o entrante de cartos na empresa) , ou diminuír a enerxía cedida, o calor deixado no foco frío, ou sexa, os salarios e pagos de subministros na imaxe económica.
Visto nunha perspectiva histórica, tecnolóxicamente, foi máis doado aumentar o calor dado ó aparello térmico, darlle máis enerxía (ou, de xeito equivalente, vender por un moto de cartos maior -máis e/ou máis caro-), pero despois, xa que as temperaturas acadadas foron abondo elevadas (ou as vendas...) púxose no punto de mira o rebaixar o calor cedido (pagar menos polo produto, por exemplo rebaixando o custe dos subministros ou o salario), rebaixando a temperatura (enfriando a actividade sindical, por exemplo?) o que require técnicas un pouco máis complicadas, xa que mentras ó elevar a temperatura e polo tanto a enerxía entregada ó parello térmico (o nivel das vendas e polo tanto a cantidade de cartos que entra na empresa) só hai problemas 'técnicos' (a competencia, por exemplo), o intento de baixar a temperatura do foco frío e polo tanto a calor a el entregada (o baixar as prestacións sociais ou o nivel de actividade sindical e os cartos pagados ós traballadores) enfróntase coa limitación da temperatura ambiente (enfróntase coa estrutura social) que ten que violentar enfriando de xeito forzado (que ten que violentar forzando a sociedade) ...