Bubble bursts ou como se desfai unha burbulla

Collida de http://www.facebook.com/photo.php?fbid=10151094325781985&set=a.10150933321916985.416583.369953306984&type=1&ref=nf

Remato de atoparme esta imaxe en internet. É bonita, e nestes momentos ten xerados 53 comentarios en facebook. Ningún explicativo, e case todos de asombro. Mais coido que é unha imaxe fenomenal para explicar unhas cantas cousas a partir da tensión superficial.
Por exemplo, con irregularidade estatística, a rotura é simétrica ó diámetro dende o punto onde a tocou o dedo.
As pingas que se forman, descreben traxectorias tanxentes á antiga superficie da burbulla onde se atopaban, como corresponde á tensión superficial que sufrían nese momento.
O movemento captado das pingas (traxectoria nun instante) implica que hai unha aceleración da rotura, pois as traxectorias (ata un límite) van facéndose maiores a pesares de levar menos tempo rota a burbulla na zona.
O reflexo na zona aínda enteira indica que só existe unha pequena onda de perturbación (un par de ventres) que se propaga antes de que se produza a rotura.
E, por último por hoxe, quen non distingue que as liñas da parte inferior son lixeiramente máis pronunciadas que as da parte superior? (como corresponde a que por gravidade o grosor da burbulla é maior pola parte inferior)
-Entrada para participar en 'Carnaval de la física' (Antroido da física') en setembro 2012, coordinada polo blog 'Hablando de ciencia'-