A medida que nos metemos máis e máis no outono, os días son máis
curtos, e os amenceres máis tardíos. Agora é a época na que a entrada á clase coincide co amencer, e de xeito direto ou a traverso de
cristaleiras, hai oportunidades múltiples para contemplar o ceo, dende
Ribadeo ou outro lugar.
A
pasada lúa chea, antes de meterse no horizonte oeste, serviu como telón
de fondo a unha clase de astronomía a primeira hora da mañá. Tres
conxuntos de tres liñas paralelas que se ven corresponden ó refrexo da
iluminación interior. O movemento da lúa foi patente ó longo da clase, a visión dos cráteres, terrae e maria máis vívida ...
O
amencer polo leste, cos ceos de tonos de lume. Os edificios, do fin do
Xardín á esquerda, ó fin da avenida de Galicia, á dereita, marcan a silueta por baixo das nubes, fácilmente caracterizables.
Aquí
parece que o lume queda pola outra beira do edificio do fondo, ou aínda
da outra beira da ría. Á esquerda, a parte vella do edificio e no ceo á dereita, nubes máis obscuras.
O Cantábrico comezando a ter o tono de mar polo día. Cara á dereita, a Casa do Óptico co seu gurugú. O horizonte (no mar a uns 18 km, calculado pola redondez da Terra) é craro e palpable a variación da atmosfera coa altura.
Xa amencido, o Cantábrico segue ó fondo, aínda que non haxa contraste co ceo por riba de Vilaselán, fai aparecer nubes, clásicas e producidas algunhas por avións (propiciando o ensino da atmosfera húmida ou seca ...)
A
máis de no IES, ceos en Ribadeo hainos ... a semana pasada collín
este arco da vella por riba da torre da igrexa, dende diante do
Rosa-Lar. Demostrado: aprender é algo que se pode facer en calquera lugar.
** entrada participante no 'Entroido da Física/Carnaval de la Física', edición outubro 2012, soportada polo blog '
Últimas noticias del cosmos' **
Ningún comentario:
Publicar un comentario