Un ano de chuvia na Illa Pancha

Estación pluviométrica con datos incompletos. Así clasifica o resume meteorolóxico de 1929 (publicado en 1935) á Estación na Illa Pancha.

Noutro lugar (Introdución), axusta: "En este RESUMEN figuran 878 estaciones. Como carecemos de medios para inspeccionar y remediar los posibles defectos de instalación y observación, hemos publicado, bajo la responsabilidad de los observadores,los datos dudosos, no eliminando más que los evidentemente inexactos y dejando que la labor de cada observador dé idea de su competencia y actividad". Algo necesario, pois, describindo a estación meteorolóxica de Illa Pancha (p.LXIII), expón "Coelleira (Isla), Pancha (Isla), San Ciprián (C.).-El Servicio Central de Señales Marítimas tiene instalados unos vasos cilíndricos para medida de las precipitaciones y, por lo tanto, aquéllas son aproximadas." 

[Nota: páxinas antes aparece que C. corresponde a Estacións organizadas e mantidas polo corpo de Enxeñeiros de Camiños]. A táboa que corresponde ás medidas tomadas está na p. 524 da publicación, onde se nota que o de 'medidas incompletas' ven pola falta do mes de setembro:

Táboa de precipitacións con datos tomados na illa Pancha en 1929

Para facérmonos unha idea da aproximación comentada, podemos comparar os datos cos de Pedro Murias, collendo os pluviométricos mellor que os de vento, que por ser cualitativos e cambiantes no mes, son máis difíciles de promediar como se fai no resume:

Comezando polos 'días de neve', aparecen 3 en febreiro na Pancha e ningún en Pedro Murias. En canto ó día de máxima chuvia no mes, non coinciden en todo o ano, e nas cantidades máximas diarias, sistematicamente (excepto, por moito, o mes de febreiro, e por moi pouco, abril) as cantidades recollidas na Pedro Murias son superiores, mesmo moi superiores:

O resultado en '1929' para Illa Pancha foi calculado promediando agosto e outubro como dato de setembro

 E que indica en relación ó cambio climático? Na chuvia, temos visto no blog que parece haber pouca variación nestes últimos anos. Os datos da Pedro Murias indican que 1929 tería sido un ano con precipitación total semellante ó pasado 2017, pero as discrepancias de datos en Illa Pancha non permiten dicir nada máis. En calquera caso, está en proceso unha revisión de datos meteorolóxicos do século pasado en Ribadeo, que quizáis poda botar algo máis de luz sobre o tema.

Unha precisión: os signos meteorolóxicos usados

Datos de 

Resumen de las observaciones efectuadas durante el año 1929. Servicio Meteorológico Español. Madrid 1935

Cen mil veces a túa masa, e está vivo

Hai tempo tiven noticia do organismo vivo máis extenso do planeta en canto á superficie ocupada. Trátase dun fungo Armillaria gallica en Michigan, EEUU, que se estende por 37 Ha (370 000 m², equivalente a uns 60 campos de fútbol) e duns 2500 anos de vida (é dicir, tería nado antes de Aristóteles).
Hoxe tiven noticia doutro menos extenso pero abondo máis pesado, tamén nos EEUU, en Utah. A súa masa é duns 6 000 000 kg, isto é, unhas 100 000 veces a masa dun humano medio. Trátase dun chopo que foi aumentando por brotes nas raíces, constituíndo na actualidade unha rede subterránea que conecta multitude de troncos, con aspecto dunha chopeira, pero con esa característica: é en realidade un único individuo.

Imaxe de https://balonesdemadera.wordpress.com/2018/10/19/pando-el-organismo-vivo-mas-grande-y-pesado-del-planeta-el-bosque-de-un-solo-arbol-en-utach-eeuu-populus-tremuloides/

Segundo a contaminación, a velocidade das correntes na zona é 1,1 km/h ...

A imaxe da ESA é clara: Despois dun choque entre barcos no estreito entre córcega e a península italiana, a mancha de petróleo estendeuse 40 km máis en 36 horas. Xeito triste de medir un desprazamento físico da auga...

Un termómetro de oito metros ou 8 metros de termómetro

Tecnoloxía española (feito na Un. de Valencia) para un termómetro que abrangue un rango de distancia para a medición de temperaturas de oito metros cunha precisión abraiante.
Está destinado ó CERN, en Xenebra, que mantén xunto co Fermilab, nos EEUU, para un complexo de investigación multinacional, Deep Underground Neutrino Experiment (DUNE), e ten como misión contribuír á estabilidade térmica ca instalación.

A desaparición dun acantilado

Non era moi alto, só 134 m. Pero foi un visto e non visto, por causas naturais e sen ter nada que ver terremotos e cousas semellantes.
Iso si, non foi no noso planeta, senón no cometa 64P Churyumov-Gerasimenko. Era o cantil que se ve practicamente no centro da imaxe. Un acantilado celeste que deixou de existir ó achegarse o cometa ó sol e literalmente ir estoupando o xeo desa zona do cometa ó aumentar a temperatura: á baixa presión que sofre a superficie do cometa, prodúcese a sublimación do xeo, sendo expulsadas así as partículas do ceo suxo que van formando a cola. O primeiro cometa visitado pola humanidade en troques de ser a humanidade visitada por el deu unha boa morea de sorpresas.
Sobre cometas.