A altura estaría relacionada coa inclinación do sol a traverso da sombra, pero necesitaríamos unha das dúas magnitudes xunto co desprazamento da sombra para deducir a outra.
A atenuación da sombra que se nota corresponde coa atenuación/dispersión dos penachos, e a súa separación da terra parece que permanece abondo constante a partir de poucos quilómetros a partires do cráter.
O vento provén claramente do ENE, se ben na viciñanza do cráter, a baixa altura temos unha compoñente prácticamente E.
A nivel xeolóxico, o estreito de Mesina deixa ben ás claras que se trata dun corte da plataforma continental.
Na meteoroloxía, a distribución de nubes deixa un día prácticamente despexado en case toda a illa, o que implica un aumento de temperaturas en relación ó mar e un vento cunha compoñente cara ó interior da illa, o que nosa da que as nubes se forman por condensación do vento mareiro ó entrar na terra en zonas que pola súa orografía propician a formación de condensación de auga ó vir vento.
-
Entrada participante no Carnaval de la física/Antroido da física de decembro de 2013, hospedado polo blog Pero esa es otra historia y debe ser contada en otra ocasión.
