Flor de lúa. Eclipse nas antípodas

A Lúa chea, xoves, dende Ribadeo. Foto de Suso Fernández.

   Na madrugada do xoves houbo unha eclipse de Lúa. Viuse dende Norteamérica a Australia e dende o sudeste asiático á Arxentina. Ademáis, foi unha Lúa grande, unha 'superlúa'. Pódese repasar a eclipse en moitos lugares, como aquí.

   Mentres, atopei unha necesidade de explicar algunhas cousas sobre a eclipse. Para comezar, nalgúns lugares anunciábase como un 'evento astronómico dobre, eclipse lunar e superluna'. Unha eclipse de Lúa prodúcese cando a Terra interponse entre a Lúa e o Sol, proxectando a súa sombra sobre ela. Como a Terra é dun diámetro aproximado dobre nque a Lúa, a sombra é maior que o que ocupa a Lúa, co que (ó contrario do que ocorre na eclipse de Sol) o noso satélite queda oculto completamente un bo rato, mentres transita pola sombra da Terra. Mentres, a Terra vai xirando e a eclipse pódese ver dende diferentes lugares do noso planeta. No caso da eclipse de Sol, ó ser semellantes o tamaño aparente da Lúa e o do Sol vistos dende a Terra (os cocientes de diámetro do astro / distancia á Terra son semellantes), no caso de haber eclipse total, é dunha duración case instantánea no máximo, a Lúa tapa malamente ó Sol. Ademáis, en ambos eclipses daríase o caso da Lúa nova perfecta (eclipse de Sol) e Lúa chea perfecta (eclipse de Lúa), que non poden ser vistas precismente deido ás interposicións necesarias para que se dera esa perfección, debido ás eclipses.

   A cualificación de 'Superlúa' (a máis de ser unha esaxeración por non ser tanta a diferenza posible), indica que a Lúavese dun tamaño grande en relación a outras ocasións. Iso indica que está máis achegada á Terra, que está no punto da súa órbita, que é elíptica, máis próximo ó noso planeta, no perixeo (literalmente, 'achegada á Terra'). A Lúa móvese de xeito que o centro da Terra e o da Lúa están a una distancia entre 356 400 km e 406 700 km, co que nos momentos no que está máis próxima, vese cunha superficie cousa dun 30% maior que cando está mais afastada. Asemade, ó estar máis achegada, tamén chega maior cantidade de luz en proporcion semellante, e os efectos das mareas vivas son notados cunha variación de intensidade asemade semellante.

   Nas eclipses, a luz que lle chega á Lúa está refractada e filtrada a traverso da atmosfera terrestre. E, o mesmo que pasa nos amenceres e atardeceres, a atmosfera e as partículas dispersas nela fan que a luz de cores vermellas teña máis dificultade a torcerse que a de cores azulados, co que estas últimas cores saen dispersadas en todas as direccións, mentres os tonos vermellos son os que menos se torcen e chegan á Lúa, que aparece avermellada por ese efecto (chamado 'efecto Tyndall')