A muller na ciencia, serie de animacións

A partir do blog 'Mulleres con ciencia' chego á serie de vídeos 'A muller na ciencia', dispoñibles en youtube. Deixo aquí catro exemplos de animación para desfrutar, aprender e posiblemente reconsiderar a postura da muller na ciencia (e da muller, así, a secas):

Ensinantes/aprendices

Onte rematou en Viveiro o XXXII Congreso de EnCiGa, a asociación de ensinantes de ciencias de Galicia. Para unha reseña de tódalas actividades, ou, no futuro próximo, as comunicacións escritas, remito á páxina de Enciga. Mais non me resisto a deixar unhas pinceladas a máis dos post da comunicación "A Ciencia na Galipedia" e poster "Selectividade Galego e Física: uns datos parciais" que levei e xa puxen.
En primeiro lugar, unha foto para a directiva de EnCiGa, constituída agora só por mulleres coa presidencia de María Inés García Seijo, despois de moitos anos de presidencia de Paulino Estévez:

Coido que o merecen pola súa labor nunha sociedade que na actualidade conta cuns 500 membros e é dinámica abondo como para organizar o congreso e publicar a revista a máis doutras actividades.
Como todos os anos, o congreso foi un crisol de ideas diversas manifestadas a traverso de conferencias, obradoiros, comunicacións ou paneis, pero tamén un lugar onde crear e manter comunidade arredor do ensino da ciencia tendo como piares persoas, os congresistas.
Destacaría moitas cousas que apreciei, pero iso supón deixar sen xulgar os tres cuartos de cousas que literalmente, non puiden atender por ser simultáneas coas que si puiden atender. Por iso, só unhas pinceladas sobre as conferencias.
A primeira, sobre a táboa periódica, de Manolo Bermejo, sorprendeume polo artellamento de datos que me fixo descubrir algúns recovecos dun tema sobre o que parece que está todo dito hai tempo. Todo dito, pero non todo comprendido e relacionado polos ouvintes, como puiden comprobar. A conferencia titulábase 'Ten vida a táboa periódica?' Quedou confirmado que si.
Na segunda, "Galicia, unparaíso xeolóxico", J.F. Canosa deixou ganas no público dun coñecemento máis profundo da nosa terra, da súa constitución, dos seus pregues non sempre tan suaves...
O sábado, Olalla López Costas deslumbrou cou negrura dos restos humanos: "A ciencia dos esqueletos: Xanelas ao pasado" non só abriu esas xanelas de coñecemento, senón que dexiou unha visión de que aciencia que se fai en Galicia ten concexións internacionais coas que se trata codo a codo. E tamén abriu esas fiestras sobre  a historia itnerpretada a traversdo dos seres vivos, das persoas  que viviron nun determinado período, da súa alimentación, enfermidades e relación entre ambas.
En fin, quedo con ganas de expoñer máis cousas do congreso, pero será en todo caso noutras entradas.

#WebSummit (3)

Chegou o día final do WebSummit e moitas cousas por contar, que irán en entradas extra.
A primeira impresión foi a xente chegando con maletas para saír de alí directo ó aeroporto. Unha vez dentro, se ben ó comezo do día non se notaba menos xente, cara ó mediodía xa era evidente. Ata había sitio sentado en xeral nas charlas!

O que non variou a pesar diso é o trasego contínuo da xente saíndo e entrando nos espazos onde se daban. e é que con moitas posibilidades de xeito contínuo unha detrás de outra, hai que fiar moi fino para ir chegando se outra interesa máis e está a piques de comezar.
En relación a iso, o uso das app, tanto do propio evento, como de tradució ou transcrición, é convinte  dende antes mesmo de comezar. A de tradución, aínda que se saiba inglés, pois hai veces que ó estar lonxe non se escoita. A do evento, para o manexo da axenda, e a de transcrición para apuntes concretos. Desta servireime aínda para os post que virán.
Unha cousa rápida, como o último día, como ponte para os post que faltan:

Co corte do entrevistado de Wikileaks ó entrevistador en termos 'non sigas por aí. Dende o comezo, estás representando a outra parte, e esto non pode seguir así, como representante da outra parte e entrevistador' seguido dun forte aplauso da audiencia nunha charla moi concurrida, marcouse un nivel ético.
Os robot marcaron un punto de atención nas diversas formas presentadas. Pero non todos eran tecnolóxicos. Chama a atención que tamén chamara a atención dos visitantes este que amoso abaixo...

En fin, a salto de mata, como  o último día, e sabendo que o cumio non se rematou de xeito efectivo aquí...
--
Anterior do Websumit:
#WebSummit (2)
#WebSummit (1)
#WebSummit (0)

#WebSummit (2)

O segundo día do WebSummit haberá quen diga que foi máis do mesmo. E si, e non. Evidente, o cumio seguiu a mesma liña, pero quen puxera un pouco de interese ámbolosdous días tería considerado cousas diferentes abondo como para dicir que foi diferente.
A xente vese máis cansa, e quizais hai un pouco menos xente que o primeiro día. Pero segue habendo colas, moitas charlas onde é imposible ter asiento se non estás xa a anterior que tivera lugar alí, etc. E a festa da noite, na LX Factory, non desmerece (en todo caso, máis ben mellora) a do día anterior na Pink Street.
De charlas e outras cousas de hoxe ocuparase outra entrada.Esta máis ben dalgunhas curiosidades. A primeira foto amosa un posto onde se vende Budapest. É só un exemplo. Cidades, rexións ou países enteiros (España incluida, terá lugar noutro post) anúncianse / traen empresas / fanse viosibles porque 'hai que estar' / ...

Onte comentaba o contraste da xente vendendo Coca-Cola cargados con mochilas. Contraste tamén co posto da empresa no que se anuncia o seu 'obxectivo' nun panel con imaxes cambiantes (a lembrar que estamos nunha feira tecnolóxica): usar 50% de material reciclado.

A medida que pasa o tempo, o visitante é máis consciente da cantidade 'inmensa' de voluntarios que contribúen ó evento. Non sei se todos son voluntarios coas mesmas bases de contribución ou non, pero están por tódalas partes. Nun espazo baleiro recoñeceselles e dáselles as grazas:

Outro contraste: Nun momento no que as enquisas se fan por internet,mesmo en tempo real, hai paneis variados nos que se poñen a disposición da xente pegatinas redondas para pegar en gráficos e así contribuír a unha estatística visual. Aquí deixo a foto de dúas desas estatísticas dun conxunto de tres entre os variados que hai:

De igual xeito, hai varios paneis con post it, como este no que se pide reseñar o mellor da planificación do equipo do que se forma parte. Por certo, xa non vin o referido a España que reseñei onte.

A feira é variada, de xeito que os políticos vense en situacións diversas. E algunhas intervencións son abondo aprezadas, como a do ex Premier británico Tony Blair:

Nas feiras véndese. De todo. Comida e bebida como algo necesario para aguantar a xornada. Pero sobre todo, do específico que trate a feira. E logo, doutras cousas colaterais ou non tanto. Xa vimos nesta a Coca-cola, ás cidades... e tamén hai aparellos electrónicos menos sofisticados, como auriculares ou soportes de man para móbiles, como os da foto.

Tamén se venden ideas, e metaideas sobre esas ideas. Iso é o que fai a EPO/EOP, a Oficina Europea de Patentes, vender a idea da necesidade de patentar co sistema actual. Tamén sobre este tema podemos volver, pois houbo charlas na mesma liña.

E para rematar o día, fóra do recinto, festa na LX Factory, un lugar para visitar en Lisboa. Ten unha librería, como se pode ver na vista moi parcial de abaixo...

 ... pero tamén garitos diversos, tendas, e un local para música, grande en superficie e volume:

E, como se pode ver, tamén grande en número de persoas no seu interior. Persoas que mañá estarán -supónse- de novo na WebSummit, pois á LX Factory só se entraba coa acreditación...

#WebSummit (1)

Martes 5 de novembro. Primeira xornada efectiva no WebSummit 2019. Os pavillóns a tope. A entrada a primeira hora, aínda lenta...
Entrar implica ter unha primeira impresión. E nun lugar coma este, sempre cos tintes de entusiasmo e claroscuros polas regandixas. Ver entrar a xente fresca pola mañá e o batiburrillo de stands de todo tamaño, cor e disposición chamando a atención, auguran un bó 'cumio', polo demais imposible de abranguer. Un pouco menos visibles a pesar de querer chamar a atención para vender, os empregados coa mochila chea de Coca-cola ás costas e unha bandeira para facerse a si mesmos máis visibles presentan un contraste coa tecnoloxía que os rodea.
Coido que a un sitio como este pódese ir de dous xeitos aproveitando o que hai: a tiro fixo, cunha planificación das actividades da visita (e polo tanto cun coñecemento previo abondo profundo e elixindo antes entre as diversas opcións que coinciden nun gtempo) ou a pasear parando nos sitios que se ve interesantes ó paso, investigando. O traballo pódese facer escoitando ou facéndote escoitar. Nos stands, nas charlas, talleres, ... pero tamén nas zonas de xuntanza e/ou restauración das empresas e entidades ou externas, que segundo avanza o día van sendo ocupadas non só para comer ou beber. A vista ven ben para as ideas, para poñer máis atención no que parece que interesa, pero a oralidade prima no ti a ti das relacións e desata o barullo que ateiga o local xa ateigado tamén de xente.
Son tres días, de martes a xoves, de cumio. E algo imposible de referir na súa totalidade de xeito curto, máis aló de facer notar algúns detalles, como a ridiculez de espazo ocupado polas empresas que pretenden nacer ('alpha') en relación coas grandes empresas e entidades que dispoñen de cartos.
Hoxe o contido das charlas que visitei estaba relacionado coa educación e a aprendizaxe. Unha, 'cognitive enterprise', brindaba por IBM, viu a sementar a idea de que a empresa, o seu funcionamento, debe basearse no coñecemento. Coñecemento da xente e as súas/nosas cousas, con transferencia do privado (noso, individual) ó público para ser aproveitado polo privado (das empresas e os seus donos) mediante ferramentas públicas que polo seu volume son difícis de manexar polo privado/individuo pero non polo privado/empresa.
Outra, 'Education beyond classroom', cun fondo de espazo físico ben diferente, marcando diferencias, tentaba explicar como as novas tecnoloxías son capaces de enganchar na aprendizaxe mediante a motivación. Dúas empresas e unha representante da UNESCO enunciaron cadansúas ideas en educación. Quedaríame con algo que hoxe por hoxe considero que ten unha importancia e veracidade limitada, pero aínda moi útil: como se enunciou alí, detrás de cada app educativa hai un bó profesor.
Outra máis, de Katherine Maher, de Wikipedia, co Altice Arena on moita xente. En plan moi didáctico, tentou facer ver que a colaboración comunitaria xunto con tecnoloxías abertas e accións colectivas pode ser o futuro contra a mentira no coñecmento: a confianza na Wikipedia así o amosa, cunha tecnoloxía que é máis poderosa canto máis libre e aberta. Algo que se intenta bloquear por todas partes a estas alturas de internet.
Mentres, ó longo de todo o día estaba clara a necesidade dunha condición previa para para sacar algo de xugo ó evento. E non é tanto unha base tecnolóxica como unha base idiomática, que se alza como primeira (ou última) barreira para o aproveitamento do que se está a tratar.
Un remate máis de andar por casa: a xente ó final do día está cansa. Mesmo diría que moita xente procura un asento nun lugar de charlas e de aí non se levanta ata que pechan, sinxelamente por cansanzo, non porque estea a escoitar unha charla tras outra. Nunha feira tecnolóxica, os post it empréganse con certa profusión, e para moitas cousas. E, nos servizos, as típicas colas nos de mulleres e a mala dirección do mexo que deixa a pegada de moitos homes.

Cognitive enterprise.

Education beyond classroom

A primeira hora.

A hora máis avanzada

Alphas: espazo de mesa no que cabe unha persoa e pouco máis (da outra beira da mesa, outra empresa)

Sen comentarios.

#WebSummit (0)

O primeiro día no WebSummit non hai realmente webSummit... pero si moito que facer.
Hoxe foi a inauguración do WebSummit en Lisboa. Edward Snowden foi a estrela mediante videoentrevista. Estrela que cumpriu: o Altice Area a tope non comezou a deixar algunha cadeira libre ata despois da súa intervención, na que lembrou puntos fundamentais da privacidade escasa hoxe en internet, e rematou dicindo
que a protección da privacidade de todos require a protección de cada un.
Aínda sendo a estrela, sufriu un aumento da música (incomprensible para min) para evitar que se excedera do tempo adicado. Algo así lle pasou tamén no escenario ó fillo de Will Smith e a súa visión de auga potable para todos. Claro que o impacto era diferente e detrás deste último viñan os políticos para as verbas de inauguración. Tamén foi máis sensible o impacto da música neste caso.
Outras intervencións, como as mulleres portuguesas empresarias de éxito en startups, poideron ser interesantes, pero de recheo. E a actuación do enviado de Huawei resultou interesante pola proxección do que significa a empresa china a nivel mundial, limitándose a falar da súa empresa.
Acreditarse e entrar non foi sinxelo, non pola burocracia, senón polo tempo, quedando xente ás portas do inmenso pavillón despois de pasarse hora e media entre cola e xestión para obter o badge para entrar (que tamén se podía xestionar antes no aeroporto).
Despois, a festa. Alí mesmo, no Night Summit ou (de xeito máis específico) nas varias festas na cidade asociadas ó Websummit, como a do Hub Criativo do Beato, tranquila e eficaz para conectar, a do Ministerium Club, co 'cirque do summit', buliciosa a tope, ou a do alto do Hotel Mundial, para aproveitar as vistas de Lisboa de paso que se inician os contactos.
Alguinhas fotos para darunha idea:

Snowden no WebSummit

O público falando Snowden

O público no acto dos políticos

No Hub

Cirque do Summit

A festa na terraza do Hotel