 |
| Mapa de TUBS en Commons. Lic. CC BY SA 3.0 |
Kioto, cidade xaponesa, acubillou no 1998 o cume do clima que resultou no protocolo de Quioto, un amago de acordo mundial para enfrontármonos a un reto tamén mundial, o cambio climático, no que cada vez ten un protagonismo maior a humanidade. Algo que xa viña sendo advertido polos científicos dende moitos anos antes: en 1975, o xeofísico Wallace S. Broecker (1931-2019) publicou un artigo en Science, “Cambio climático: ¿Estamos ó borde dun quecemento global pronunciado?”
E 23 anos despois, neste día 28 de xaneiro adicado ó clima pola ONU, seguimos a peor. O ano pasado, en plena pandemia, batíronse marcas de CO2 na atmosfera e de temperaturas e fenómenos climáticos extremos. E este ano non pinta diferente.
Claro que se está comezando a tomar medidas, con moito atraso, que miran a neutralizar o avance do dióxido de carbono na composición atmosférica. Dende a produción eléctrica ó uso de transportes eléctricos, pasando pola universalidade das luces led. Pero, dentro dun tipo de comercio capitaneado polo capital, hai que esperar a que a rendibilidade económica prevaleza para seguir adiante. E a natureza non está ó servizo da economía, aínda que así llo pareza a moita xente en moitas circunstancias. Pero a natureza e o equilibrio químico no planeta non entende de capitalismo.
A máis da páxina sobre cambio climático da ONU, non moitos datos e ligazóns, a modo de lembranza, deixo un vídeo curto sobre o que nos afecta do cambio climático...
Ningún comentario:
Publicar un comentario