En ciencia non só hai mentiras científicas

Ó fin, chego a ler unha unha nova que xa non o é tanto. E non porque me atrasara moito eln leela (é de onte), nin porque se refira a outra nova anterior (esta de 10 días atrás). Titúlase 'Por qué no penalizamos la mentira?' e foi publicada no eldiario.es a raíz do artigo en Nature 'How dare you call us diplomats', de Amaya Moro-Martín, astrofísica. E non o é porque a historia ven de lonxe.
Resulta que Amaya rebélase contra o 'encargo' do goberno que facilitou a saída de milleiros e milleiros de persoas de España, entre eles xente nova investigadora, negou a súa saída, tildounos de aventureiros, e máis variantes aínda ó longo de varios anos, antes de pedirlles que sexan embaixadores da marca España. Ou sexa, vai abondo máis aló dunha petición xeral sobre a ciencia e a política científica, do 'eles escolleron a ignorancia!'.
Non se trata pois de castigar as mentiras que hai na ciencia, nin de fixarse en mentirijillas ou apariencias, senón de mentiras, desas que son sólidamente atacadas porque teñen bases importantes para mentir, porque collen temas que inflúen en moita xente, porque iso da postverdade nestes casos non é interpretación interesada, porque é iso: mentira.